22 Ιουλίου 2008: Baku
Αυτό το διάλειμμα στην πορεία μας για μερικούς ήταν μια ευκαιρία να ξεκουραστούν και για μερικούς άλλους να γνωρίσουν τον ρυθμό της πρωτεύουσας του Αζερμπαϊτζάν.
Στην διάρκεια τελετής που ήταν αφιερωμένη στους Δρόμους της Ελιάς και έγινε με την ευκαιρία της διέλευσής μας, φυτεύτηκε μια ελιά από τον Υπουργό Τουρισμού και Αθλητισμού της χώρας και τον αρχηγό της αποστολής μας και Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας Γιώργο Καραμπάτο. Η Λέσχη μοτοσικλετιστών του Μπακού συνόδεψε μετά την τελετή τους μοτοσικλετιστές οδοιπόρους της ελιάς σε μια εντυπωσιακή πορεία μέσα στην πόλη για να τους τιμήσει.
Το ίδιο βράδυ, αφήσαμε το κέντρο της πόλης με κατεύθυνση το λιμάνι όπου επιβιβαστήκαμε στο πλοίο που θα μας πήγαινε στο Τουρκμενιστάν. Η αναχώρηση μας έγινε μέσα σε μια πολύ συμπαθητική ατμόσφαιρα, πολλοί κάτοικοι του Μπακού και Τουρκμένοι μας περιτριγύριζαν γεμάτοι περιέργεια και χαρά που έβλεπαν όλες αυτές τις μοτοσικλέτες και τόσους ξένους που θα ταξίδευαν μαζί τους! Μάθαμε επίσης (με χαρά) ότι λόγω της παρουσίας μας, το πλοίο κατά την άφιξή του δεν θα περίμενε στην είσοδο του λιμανιού του Turkmenbashi στην ουρά που συνήθως καθυστερεί δυο-τρείς μέρες αλλά θα περνούσε κατά προτεραιότητα.
22 Ιουλίου 2008: Baku
Αυτό το διάλειμμα στην πορεία μας για μερικούς ήταν μια ευκαιρία να ξεκουραστούν και για μερικούς άλλους να γνωρίσουν τον ρυθμό της πρωτεύουσας του Αζερμπαϊτζάν.
Στην διάρκεια τελετής που ήταν αφιερωμένη στους Δρόμους της Ελιάς και έγινε με την ευκαιρία της διέλευσής μας, φυτεύτηκε μια ελιά από τον Υπουργό Τουρισμού και Αθλητισμού της χώρας και τον αρχηγό της αποστολής μας και Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας Γιώργο Καραμπάτο. Η Λέσχη μοτοσικλετιστών του Μπακού συνόδεψε μετά την τελετή τους μοτοσικλετιστές οδοιπόρους της ελιάς σε μια εντυπωσιακή πορεία μέσα στην πόλη για να τους τιμήσει.
Το ίδιο βράδυ, αφήσαμε το κέντρο της πόλης με κατεύθυνση το λιμάνι όπου επιβιβαστήκαμε στο πλοίο που θα μας πήγαινε στο Τουρκμενιστάν. Η αναχώρηση μας έγινε μέσα σε μια πολύ συμπαθητική ατμόσφαιρα, πολλοί κάτοικοι του Μπακού και Τουρκμένοι μας περιτριγύριζαν γεμάτοι περιέργεια και χαρά που έβλεπαν όλες αυτές τις μοτοσικλέτες και τόσους ξένους που θα ταξίδευαν μαζί τους! Μάθαμε επίσης (με χαρά) ότι λόγω της παρουσίας μας, το πλοίο κατά την άφιξή του δεν θα περίμενε στην είσοδο του λιμανιού του Turkmenbashi στην ουρά που συνήθως καθυστερεί δυο-τρείς μέρες αλλά θα περνούσε κατά προτεραιότητα.
